Πώς να «σωπάσουμε» την επικριτική/αρνητική φωνή μας, ώστε να είμαστε πιο χαρούμενοι

Ξανά και ξανά, η έρευνα δείχνει ότι μεγάλες αγωνίες των ανθρώπων αναφέρονται στο να βρουν σύνδεση και χαρά στη ζωή τους. Μια έκθεση από το Χάρβαρντ διαπίστωσε ότι το 36% όλων των Αμερικανών –συμπεριλαμβανομένου του 61% των νεαρών ενηλίκων–αισθάνονται «σοβαρή μοναξιά». Και γίνεται όλο και χειρότερο: το 43% των νεαρών ενηλίκων δήλωσε ότι ένιωσε αύξηση της μοναξιάς λόγω της πανδημίας.

Σίγουρα, η πανδημία και η διαρκώς παρούσα αφύπνιση της έχουν πολλά να κάνουν με αυτήν. Αλλά είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Η απομόνωση που προκαλείται από την τεχνολογία έχει προκαλέσει αλλαγές στην ποιότητα των συνδέσεών μας. (Μελέτες δείχνουν ότι νέοι ηλικίας 15 έως 24 ετών ανέφεραν ότι είχαν 70% λιγότερη κοινωνική αλληλεπίδραση με τους φίλους τους, κάτι που πιστώνουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης). Και η γενική άνοδος της κίνησης –από τα σπίτια και τους χώρους εργασίας– μόνο μας έκανε να νιώθουμε πιο μακριά από αυτούς που αγαπάμε.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πώς φτάσαμε εδώ και τι σημαίνει για την ψυχική μας υγεία. Αλλά δεν μπορεί να σταματήσει εκεί. Το επείγον ερώτημα είναι: Τι κάνουμε για αυτό;

Οι ειδικοί εξηγούν πώς μπορούμε να επανασυνδέσουμε τον εγκέφαλό μας προς τη χαρά και τη σύνδεση – χρησιμοποιώντας επιστημονικά υποστηριζόμενες μεθόδους. Βιώνουμε ένα ευρέως διαδεδομένο πρόβλημα χαράς – και δημιουργεί χώρο για τους εσωτερικούς μας επικριτές να ευδοκιμήσουν.

Είναι σημαντικόνα σκεφτόμαστε κριτικά για τη χαρά – τι σημαίνει να ζεις μια χαρούμενη ζωή, πώς εμπνέεις χαρά καθημερινά και πώς η χαρά μπορεί να βελτιώσει τη συνολική υγεία σου. Μέρος του λόγου οφείλεται στο ότι από πολλές απόψεις, χρησιμεύει ως αντίδοτο για τη μοναξιά.

Η χαρά συνδέεται με αυτό το θέμα της απομόνωσης, της μοναξιάς και αυτό το συναίσθημα της αποσύνδεσης από τον τρόπο που νόμιζες ότι θα συνέβαιναν τα πράγματα. Γιατί χαρά είναι η ικανότητα να είσαι πραγματικά παρών στη ζωή σου. Είναι η ικανότητα να μείνεις συνδεδεμένος με κάτι βαθύτερο στη ζωή σου. Η απομόνωση διώχνει τη χαρά από τη ζωή μας, μας απομακρύνει από την παρούσα στιγμή και επιτρέπει στον εσωτερικό κριτικό μέσα στο κεφάλι μας να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί.

Υπάρχει κάτι που αλλάζει στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι μιλούν για τον εαυτό τους – και μια μελέτη που διεξήχθη έδειξε πόσο διαδεδομένος ήταν. Η μελέτη Joy εξέτασε ένα δείγμα του τρόπου με τον οποίο 5.000 ενήλικες και έφηβοι βιώνουν τη χαρά και τα κοινά εμπόδια στο να τη βιώνουν σε καθημερινή βάση. Ένα από τα πιο διαδεδομένα ήταν η αρνητική αυτοσυζήτηση. Στην πραγματικότητα, το 91% των ανθρώπων (93% των εφήβων) χάνει την επίδραση της αρνητικής αυτοομιλίας στην ικανότητά τους να βιώνουν τη χαρά ως επιδραστική.

Η πλειοψηφία από εμάς αγνοεί εντελώς πόσο συχνά επικρίνουμε τον εαυτό μας και, αυτό δεν είναι και τόσο πρωτοποριακό, αλλά η Νο. 1 κριτική που έχουν οι άνθρωποι για τον εαυτό τους έχει να κάνει με την εμφάνιση, όπως ένα βασικό φυσικό χαρακτηριστικό.

Πώς να φιμώσετε τον εσωτερικό σας κριτικό: 3 απλά βήματα που υποστηρίζονται από την επιστήμη

Την επόμενη φορά που θα κοιτάξετε στον καθρέφτη και η πρώτη σας σκέψη είναι να νιώσετε άσχημα – χρησιμοποιήστε αυτό το πρωτόκολλο.

Χρησιμοποιήστε αυτά τα τρία βήματα που ακούγονται πολύ απλά και χαζά όταν τα ακούτε, αλλά η επιστήμη πίσω από αυτά είναι πολύ βαθιά. Τα τρία βήματα για να φιμώσετε τον εσωτερικό σας κριτικό είναι να τον αναγνωρίσετε, να τον διακόψετε και να τον αντικαταστήσετε. Και όσο περισσότερο αναπτύσσουμε αυτά τα τρία βήματα, τόσο πιο γρήγορα αρχίζουμε να παρακάμπτουμε την κριτική φωνή σε μια πιο ενθαρρυντική, χαρούμενη, συμπονετική και ευγενική φωνή. Μέσω αυτής της πιο συμπονετικής και ευγενικής φωνής ανοίγετε τις πόρτες για να είστε περισσότερο παρόντες τη ζωή σας και ζήστε περισσότερη χαρά.

Αναγνωρίζω

Πρέπει πρώτα να προσδιορίσουμε τι κάνουμε – και αυτό είναι συχνά το πιο δύσκολο κομμάτι για τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι πολύ καλοί στο να αναγνωρίζουν πότε οι άλλοι άνθρωποι είναι αρνητικοί προς τον εαυτό τους, αλλά δυσκολεύονται όταν το κάνουν στον εαυτό τους.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι το 67% των ανθρώπων λένε ότι δεν αναγνωρίζουν πότε εμπλέκονται ενεργά σε αρνητική αυτοσυζήτηση επειδή είναι πολύ συνηθισμένο. Οι νέοι άνθρωποι αγνοούν περισσότερο: το 74% του Gen Z δεν αντιλαμβάνεται πότε ασχολείται με αρνητική αυτοσυζήτηση.

Έτσι, το πρώτο βήμα είναι απλώς να προσέχουμε περισσότερο αυτό που συμβαίνει. Δώστε προσοχή στο πώς σκέφτεστε τον εαυτό σας όταν κοιτάζεστε στον καθρέφτη, πηγαίνετε για ψώνια ή πλοηγήστε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τι τόνο παίρνετε όταν αξιολογείτε τον εαυτό σας και ποια κοινή κριτική ασκείτε;

Διακόπτω

Μόλις προσδιορίσετε την αυτοομιλία, πρέπει να την διακόψετε όταν συμβαίνει. Όλα αυτά αφορούν την έρευνα γύρω από τις συνήθειες. Δεν κόβεις μια συνήθεια. Αυτό στην πραγματικότητα δεν είναι τεχνικά ακριβές, παρόλο που όλοι μιλάμε γι' αυτό. Αντίθετα, πρέπει να την αντικαταστήσεις.

Αντικαθιστώ

Η αντικατάσταση της αρνητικής αυτοομιλίας είναι το πιο σημαντικό βήμα για να σας βοηθήσει να ανανεώσετε τον εγκέφαλό σας και να μειώσετε το βάρος της κριτικής αυτοομιλίας. Έτσι, μέρος του προβλήματος με τους εσωτερικούς μας επικριτές είναι όταν κάνουμε μια τολμηρή δήλωση - όπως, αγαπώ τον εαυτό μου, φαίνομαι υπέροχος ή είμαι όμορφη – όταν επικροτούμε τον εαυτό μας, δεν το πιστεύουμε. Για αυτό οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούμε να δεχτούμε ένα κομπλιμέντο. Όταν κάποιος σας κάνει κομπλιμέντα, ο εσωτερικός σας επικριτής είναι εκεί για να σας σαμποτάρει, να σας πείσει ότι αυτό δεν είναι αλήθεια.

Όσο περισσότερο ωστόσο μιλάμε και σκεφτόμαστε θετικά για τον εαυτό μας, τόσο λιγότερη δύναμη έχει επάνω μας. Κι όταν νιώσουμε ότι αξίζουμε να είμαστε ευτυχισμένοι, η χαρά έχει πολλούς τρόπους να μπει στη ζωή μας. Αρκεί να τις ανοίξουμε μερικές χαραμάδες.