Θεοδόσης Κώνστας: «Πάμε μαζί λίγο πιο πέρα!»

Ο ταλαντούχος, ευφυής, αξιαγάπητος και ξεκαρδιστικός ηθοποιός από τους Patari Project, Θεοδόσης Κώνστας, μάς μιλάει για τη Σταχτοπούτα, τη... Σπυριδούλα και την παιδική παράσταση που φέρνει «επανάσταση» στο (παιδικό) θέατρο! Ποια; Το "Πιάνω παπούτσι πάνω στο πιάνο"!

Ας μιλήσουμε με αριθμούς: φέτος στις αθηναϊκές θεατρικές σκηνές παίζονται πάνω από 40 παραστάσεις για παιδιά. Μια όμως έχει καταφέρει να ξεχωρίσει όσο καμία άλλη. Όχι τόσο για τα συγκλονιστικά κοστούμια της ή τα φαντασμαγορικά σκηνικά της, ούτε για το πολυάριθμο και διάσημο καστ της, αλλά για την ξεχωριστή της ενέργεια, τη φρέσκια, διαφορετική και δημιουργική ματιά της πάνω σε ένα λατρεμένο παραμύθι και το αστείρευτο ταλέντο των ηθοποιών που συμμετέχουν σε αυτήν. 

Ο λόγος για το «Πιάνω το παπούτσι πάνω στο πιάνο» των Patari Project, μια παράσταση που ξεκινάει με αφορμή ένα παιχνίδι και το λατρεμένο παραμύθι της Σταχτοπούτας, ζωντανεύει πάνω σε ένα πιάνο-πλατφόρμα αρκετά εκατοστά πάνω από το έδαφος χωρίς σκηνικά ή ηχητικά εφέ, και τελειώνει με ένα αληθινό (όχι παραμυθένιο) και συγκινητικό happy end. 

Εμείς συναντήσαμε τον (σοβαρά) ταλαντούχο Θεοδόση Κώνστα, που υποδύεται την Σπυριδούλα, την «κακιά» αδερφή της Σταχτοπούτας, και μιλήσαμε μαζί του για την πιο φρέσκια παιδική (;) παράσταση που είδαμε φέτος! 

Πιάνουμε παπούτσι και πάμε παρακάτω;

Κατ’αρχάς, ποιοι είναι οι Patari Project; Πόσα χρόνια πορείας μετρούν;

Oι Patari Project υπάρχουμε από το 2012, όταν πρωτοσυστηθήκαμε στο κοινό με την πρώτη μας δουλειά, το «10cm Up».

Πώς βρέθηκες εσύ στο Patari;

Το 2011, παρακολουθούσα ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα σωματικού θεάτρου που οργάνωνε ο Κώστας Φιλλίπογλου. Εκεί, γνώρισα την Σοφία Πάσχου που ήρθε να μας διδάξει την τεχνική της πλατφόρμας. Η Σοφία ήθελε να κάνει μια παράσταση χρησιμοποιώντας τρεις πλατφόρμες πάνω στις οποίες θα αναβίωναν τρεις διαφορετικές ιστορίες. Μου φάνηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρον και δέχτηκα ασυζητητί να συμμετάσχω.

Φέτος παρουσιάζετε τη δική σας εκδοχή πάνω στην ιστορία της Σταχτοπούτας. Δυσκολευτήκατε να παρέμβετε σε ένα τόσο κλασικό και εμβληματικό παραμύθι;

Υπάρχουν πολλές εκδοχές της Σταχτοπούτας. Όταν αποφασίσαμε για το πάνω σε ποια ιστορία θα βασιστούμε, ο στόχος μας ήταν να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει το παραμύθι αυτό για μας και που τοποθετείται στο σήμερα. Ξεγυμνώσαμε λοιπόν τον κορμό της ιστορίας ώστε απλά και μόνο να μας κατευθύνει προς συγκεκριμένα γεγονότα. Έτσι πορευόμενοι, διαμορφώσαμε την δική μας εκδοχή: Ποια είναι για μας η Σταχτοπούτα, ποιoς ο Πρίγκηπας, ποιες οι αδελφές, η μητριά κι υπόλοιποι χαρακτήρες; Όλα αυτά προέκυψαν από την ανάγκη μας να πούμε αυτή την ιστορία όπως την είπαμε.

Ποια είναι η δημιουργική διαδικασία που ακολουθήσατε στο στήσιμο της παράστασης; Πώς προσέγγισες τον ρόλο σου;

Όταν αποφασίζουμε ποιο είναι το κεντρικό μας θέμα και ποια η ιστορία που θα πούμε, ξεκινάμε να αυτοσχεδιάζουμε ανελέητα ετσι ώστε να προκύψουν σκηνές, σχέσεις, χαρακτήρες αλλά και τοπία, ζώα κι αντικείμενα. Πέρα από την ιστορία, η οποία μας παρείχε  στοιχεία για τους χαρακτήρες, αυτοί πλάθονται μέσα από τους αυτοσχεδιασμούς.Το πώς λειτουργεί ένας χαρακτήρας διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό και από τς ανάγκες της παράστασης για συγκεκριμένο ρυθμό και ύφος σε μια δεδομένη στιγμή. Έτσι κι εγώ «απελευθέρωσα» τη Σπυριδούλα που είχα μέσα μου και ερχόμενη αυτή σε επαφή με το υλικό που υπήρχε απέκτησε τη «μάσκα» που έχει απέναντι στην αδελφή της, τη «μάσκα» που έχει απέναντι στην Σταχτοπούτα κι αυτήν που φορά απέναντι στην μητέρα της.

Η ιδέα της παράστασης ανήκει στον Θωμά Μοσχόπουλο και η σκηνοθεσία στη Σοφία Πάσχου. Το κείμενο όμως ποιος τα υπογράφει;

Ο καθένας προτείνει το κείμενο που αφορά στον χαρακτήρα του μέσα από τους αυτοσχεδιασμούς κι η ομάδα αποφασίζει να χρησιμοποιηθεί εκείνο που εξυπηρετεί περισσότερο την ιστορία και τα νοήματα που θέλουμε να περάσουμε.

Σχεδόν όλη η παράσταση εκτυλίσσεται πάνω σε ένα πιάνο-πατάρι. Ποιες προκλήσεις, περιορισμούς και ελευθερίες χαρίζει αυτή η τεχνική; 

Το μότο της ομάδας είναι: «Μετατρέπουμε το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα». Αφηνόμαστε το εμπόδιο της έλλειψης χώρου να μας αναγκάσει να επιστρατεύσουμε άλλους τρόπους και εκφραστικά μέσα για να αφηγηθούμε και να αναπαραστήσουμε και συχνά το αποτέλεσμα εκπλήσσει κι εμάς τους ίδιους!

Από αυτήν την παράσταση «λείπουν» ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά του κλασικού και παιδικού θεάτρου, με τη έννοια ότι δε χρησιμοποιείτε σκηνικά ενώ οι περισσότερες εικόνες και τα ηχητικά εφέ δημιουργούνται από εσάς. Πώς αντιδρούν τα παιδιά σε αυτήν τη σκηνική λιτότητα; 

Προσπαθούμε να περιγράφουμε καλά την κάθε συνθήκη έτσι ώστε να μπορούν τα παιδιά να καταλάβουν τον κωδικά μας, να απελευθερώσουν την φαντασία κι έτσι να γνωρίσουν μια διαφορετική θεατρική γλώσσα. Συνήθως όταν αναγνωρίσουν κάποιο αντικείμενο ή ζώο που αποδίδουμε σωματικά ενθουσιάζονται!

Στο έργο υπάρχουν πολλά μουσικά στοιχεία. Πόσο προσφέρει η μουσική στην ιστορία; 

Η μουσική του Prokofiev μέσα στο έργο μας είναι ένας ακόμα χαρακτήρας .Τα υπόλοιπα τραγούδια φροντίσαμε να προωθούν την πλοκή , να είναι δηλαδή οργανικά ενσωματωμένα στην ιστορία κι όχι μουσικά διαλείμματα.

Σε πολλές σκηνές χρησιμοποιείτε την τεχνική του μοντάζ και αφηγηματικά στοιχεία που έχουμε συνηθίσει να συναντούμε στις ταινίες κινουμένων σχεδίων της Pixar και της Disney, αυτό το κάνετε για λόγους... νοσταλγίας ή είναι ο δικός σας τρόπος να εκσυγχρονίσετε τη θεατρική αφήγηση;

Η ίδια η τεχνική της πλατφόρμας αντλεί πολλές επιρροές από τον κινηματογράφο. Γίνεται χρήση μακρινών και κοντινών πλάνων, γρήγορου μοντάζ, split screen. Την ανάγκη να στραφείς προς αυτά τα μέσα, τη γεννά ο περιορισμός του χώρου και χρησιμοποιώντας τα αυτό που προσπαθείς να πετύχεις είναι να «καταργήσεις» το μικρό εμβαδό και να «ανοίξεις» τον χώρο!

Η παράσταση ξεφεύγει από το κλασικό –παιδικό και μη– θέατρο, θεωρείς ότι οι Patari Project ανοίγουν το δρόμο για μια νέα εποχή θεάτρου;

Λέμε τις ιστορίες μας με τον τρόπο που μας εκφράζει, κι αυτό που θέλουμε είναι να βρίσκουμε πρώτοι απ όλους εμείς χαρά σε αυτό που κάνουμε! 

«Η μαγεία δεν κρατάει για πάντα», «Το διαφορετικό είναι επικίνδυνο», «Το κάτω είναι φοβίσιμο». Ποιο είναι το κεντρικό μήνυμα της παράστασης;

«Πάμε μαζί λίγο πιο πέρα».

*Ο Θεοδόσης Κώνστας, ο Γιάννης Γιαννούλης, ο Θάνος Λέκκας, η Κατερίνα Μαυρογεώργη, ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος και ο Αποστόλης Ψυχράμης πιάνουν παπούτσι κι ανεβαίνουν στο... πιάνο κάθε Κυριακή στις 11.00 και στις 15.00 στο Θέατρο Πόρτα. Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Πιάνω παπούτσι πάνω στο Πιάνο», θα βρεις εδώ.

{videobox}YT2bp1jn0-o{/videobox}